`
POLARIS. Jeszcze większa samotność
Marek Kamiński
„Nie uciekasz przed śmiercią. Uciekasz przed tym, co zostało po tobie.”
Mark Steiner wrócił z bieguna, ale jego umysł nadal dryfuje wśród lodu. Codzienność miesza się z paranoją, a sny zaczynają wdzierać się do rzeczywistości. Kiedy sąsiad popełnia samobójstwo jego na oczach, a w tym samym czasie ktoś z dawnych kontaktów wysyła wiadomość: „Musimy pogadać” – napięcie osiąga punkt krytyczny.
Czy trauma z wyprawy może przenosić się jak wirus? Co łączy śmierć klientów, zniknięcie Inuitów i zamachy planowane przez radykalną organizację?
A co, jeśli to wszystko nigdy się nie skończyło?
Thriller, który nie zostawia czytelnikowi bezpiecznego miejsca ani w lodzie, ani w głowie.
Cechy produktu:
Gatunek: Przygodowa, Thriller, Fikcja Naukowa
Format: Okładka miękka
Liczba Stron: 256
Wydanie: Pierwsze
Język: Polski
O autorze
Marek Kamiński – to polski podróżnik ekstremalny, biznesmen, filozof, autor programów
rozwojowych skupionych na odporności psychicznej i orędownik życia opartego o cele.
Został wpisany do księgi rekordów Guinessa za zdobycie obu biegunów Ziemi w ciągu
jednego roku bez pomocy z zewnątrz. Obecnie zaangażowany w projekty “LifePlan Academy”,
“Power4Resilience” i Kamiński Academy, które polegają na budowaniu odporności życiowej
i fundamentalnych umiejętnościach życiowych.
Andrzej Nowak –
“Polaris. Jeszcze większa samotność” autorstwa Marka Kamińskiego, filozofa z wykształcenia, znanego polarnika, ekstremalnego podróżnika i jedynego człowieka, który w jednym roku zdobył dwa bieguny. Autor na swoim koncie ma mnóstwo książek będących relacjami z jego wypraw, przeplatanymi osobistymi refleksjami. Czyta się wybornie.
Powieść, którą przedstawiam to emocjonujący thriller, w której autor wykorzystał swoje doświadczenia polarnika by stworzyć historię trzymającą w napięciu i zarazem refleksyjną. To opowieść o traumie, paranoi, granicach ludzkiego umysłu z elementami tajemnicy i fikcji naukowej.
Konstrukcja powieści opartej na thrillerowej dynamice, łączy w sobie elementy powieści przygodowej, filozoficznej a nawet naukowej spekulacji z zakresu fizyki. Centralnym motywem książki nie jest sama akcja lecz poszukiwanie sensu, zarówno w nauce jak i w życiu. Tytułowa samotność to nie tylko fizyczne odosobnienie lecz wewnętrzne wyobcowanie człowieka. Autor pokazuje nam, że “poszukiwanie granic świata zewnętrznego jest jednocześnie próbą odnalezienia granic świata wewnętrznego”.
Książka nie daje prostych odpowiedzi. Zmusza do myślenia o tym kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i czy samotność jest ceną, jaką płacimy za próbę zrozumienia świata.
W tym kontekście istotnym i nieoczekiwanym elementem narracji jest wątek włoskiego fizyka Ettore Majorany. W książce Majorana jest symbolem tajemniczego zniknięcia i dobrowolnego wycofania się z życia społecznego. Do dzisiaj jego decyzja o zniknięciu w niewyjaśnionych okolicznościach pozostaje zagadką. Nasuwa się wniosek, że w tym kontekście autor – polarnik ( główny bohater Mark Steiner jako alter ego autora) też decyduje się na samotność ale nie poprzez zniknięcie lecz przez ekstremalną podróż na Antarktydę. W obu przypadkach jest to próba ucieczki od codzienności i próbą odnalezienia głębszego sensu istnienia. Sam wątek Majorany pobudza do refleksji nad możliwościami ludzkiego poznania i roli nauki w naszym życiu. Majorama jako fizyk kwantowy pracował na granicy zrozumienia rzeczywistości. Podobnie jest u autora, który w trakcie wyprawy mierzy się z granicami ludzkiej wytrzymałości psychicznej i fizycznej. W obu przypadkach chodzi o przekraczanie tego co znane i oswojone. Sama postać Majorany może być inspiracją do zadawania trudnych pytań o sens życia, samotność i wolność wyboru. Los fizyka staje się tlem dla rozważań autora nad samotnością, nie w sensie kary ale jako świadoma decyzja, prowadząca do odkrycia prawdy o sobie. Ten wątek jest dopełnieniem głównego tematu jakim jest samotność jako droga do samopoznania. Drugim ciekawym wątkiem powieści są masowe samobójstwa, których celem nie jest szokować a zwrócić uwagę czytelnika na pustkę duchową współczesnego świata. Nawet w ekstremalnych warunkach warto wybierać życie, którego wartość jest bezcenna. Autor pisze stylem refleksyjnym i introspektywnym. Najważniejsze w jego powieści są przemyślenia i duchowe przeżycia. Jego styl jest mocno związany z jego wewnętrznym światem. Autor nie używa wielu ozdobników ani poetyckich porównań. To styl prosty, zwięzły i konkretny z jednoczesną umiejętnością sugestywnego oddawania atmosfery opisywanych miejsc ( chłód Antarktydy, pustka, cisza, zastrugi, pękający lód). Dzięki tym opisom jesteśmy w stanie poczuć samotność. Nie brak też filozoficznych odniesień do nauki, duchowości czy myślicieli.
To lektura dla tych co szukają w niej czegoś więcej niż tylko fabuły.
Kris –
Polaris Jeszcze większa samotność to historia pełna mroku i napięcia. Czytając, czułem się wciągnięty w świat bohatera, w którym granica między rzeczywistością a urojeniem ciągle się zaciera. robi duże wrażenie i skłania do refleksji.